A P P A ........

Onlangs las ik in een regionale krant, dat Progressief Westerveld, DSSW/SW en Gemeentebelangen met elkaar om tafel gaan om te bekijken of zij gedrieën een coalitie kunnen vormen in Westerveld.

Ik neem voor het gemak even aan dat Anke Oosterhuis (PW), Geke Kiers (DSSW/SW en Jelle de Haas (GB) onder de bezielende leiding van Paul Weijers (D66) zullen trachten op één lijn te komen en dat deze voorlieden ook een gooi zullen doen naar een wethouderschap waarbij Geke Kiers haar plekje zal afstaan aan Henk Doeven.

Voor Jelle de Haas is dat gelet op zijn politieke verleden niet vanzelfsprekend want hij is een “graaier” waartegen in het verleden aangifte wegens oplichting en/of valsheid in geschrifte en/of diefstal is gedaan.

Als De Haas de gelegenheid krijgt zitting te nemen in het college van B&W van Westerveld zal niet alleen de integriteit van het college een gevoelige klap krijgen, maar zal er voortdurend gedonder in het college klinken. Voor De Haas is manipuleren namelijk een vorm van leven. Hierdoor ontstond de huidige kieslijst van Gemeentebelangen Westerveld en in het verleden Sterk Westerveld.

Volledigheidshalve maak ik u ook nog even attent op de APPA-regeling. Dit is het recht op een uitkering (wachtgeld) voor onder meer wethouders ongeacht  de reden van het aftreden, de niet-herbenoeming of ontslag.

Is de wethouder minder dan 3 maanden in functie dan ontvangt hij/zij 6 maanden wachtgeld. Vindt het aftreden plaats na 3 maanden maar korter dan twee jaar is er 2 jaar recht op wachtgeld. Bij een aftreden na twee jaar of langer is de wachtgeldduur 3 jaar en 2 maanden.

Jelle de Haas is een "graaier" die in het verleden ten onrechte belastinggeld misbruikte.

U bent gewaarschuwd….…………………..

Wordt vervolgd.

Jelle de Haas

Vanmorgen werd ik verblijd met het bericht, dat er op landelijk niveau eindelijk iets gedaan wordt aan integriteitskwesties in het openbaar gemeentelijk bestuur.

Zoals uit dit blog blijkt, kent en kende ook de gemeenteraad van Westerveld het fenomeen “graaiers”. De huidige lijsttrekker Jelle de Haas van Gemeentebelangen bijvoorbeeld. Tegen hem en zijn bijslaap werd eerder aangifte van oplichting gedaan.

En oplichting is strafbaar. Het ziet ernaar uit, dat burgemeester Jager destijds een warm pleidooi heeft gehouden van strafvervolging af te zien.

,,Burgers verwachten terecht dat politici het algemeen belang dienen. Daarom geldt dat het handelen van politieke ambtsdragers smetteloos dient te zijn” staat in een brief die minister Ollongren van Binnenlandse Zaken vandaag naar de Tweede Kamer heeft gestuurd omdat ”integriteitschendingen hun tol eisen”. De Minister schrijft voorts, dat “het allereerst aan gemeenten is om bestuurlijke problemen of integriteitskwesties op te lossen.” Integriteitprocedures zijn dus in de eerste plaats een politiek proces: er wordt met meerderheid van stemmen over beslist.

Maar feitelijk is de integriteitsschending niet eens relevant. Vraag het maar aan het voormalige raadsleden Jan van Dalen (D66), Paul Weijers (D66) en Frank Foreman (VVD). Alle goede bedoelingen zijn niets waard.

De aangifte van oplichting door Jelle de Haas is daarvan een goed voorbeeld. De doofpot werd met meerderheid van stemmen in de raadszaal gezet en dat was het dan.

De Minister schrijft voorts, dat “Burgers verwachten terecht dat politici het algemeen belang dienen. Daarom geldt dat het handelen van politieke ambtsdragers smetteloos dient te zijn.”

Het handelen van Jelle de Haas is dat in ieder geval niet geweest en een vos verliest wel zijn haren ……...

Wordt vervolgd.

Gemeentebelangen Westerveld

Het kan u niet zijn ontgaan.

Op 21 maart kunt u kiezen uit 144 kandidaat-gemeenteraadsleden die elkaar verdringen om op één van de 17 zetels in de raadzaal te mogen plaatsnemen.

Heel lang geleden was het heel bijzonder eenvoudig. Er was links (PvdA) er was rechts (VVD) en er was het midden (CDA). En dat is feitelijk nog zo.

Maar links zag in de afgelopen jaren geen kans de gelederen gesloten te houden en dus ontstonden er splintergroeperingen die men nu “lokale” partijen noemt.

Zo op het eerste gezicht zijn er dus 6 partijen waar men op kan stemmen. Maar dat is een beetje volksverlakkerij. Zoals ook de ledenlijsten van de partijen op het stembiljet. Want meer is het niet. Hoe langer de lijst; hoe groter de kans dat u iemand treft die u kent. In de ICT-wereld noemt met dat phishing en dat is een vorm van internetfraude.

Behalve de VVD en het CDA zijn de overige gegadigden allemaal van een linkse signatuur.

Dus als u het eenvoudig wilt houden en u stemt u links: houd het dan overzichtelijk en stem op de Partij van de Arbeid. Bundel de linkse krachten en maak de PvdA het grootste smaldeel in de raad van Westerveld.

Want als er één raadslid in het verleden zijn integriteit niet op het spel heeft gezet is het de aanvoerder van de PvdA: Jan Puper. Een koloniaal in de goede zin van het woord.

Dat kan van de lijsttrekker van Gemeentebelangen Westerveld niet worden gezegd.

Ik las de 7 kernwaarden van de vereniging en kom tot de slotsom dat ook deze je reinste volksverlakkerij zijn. Want waarom kom ik op de kieslijst van DSSW/SW een groot aantal voormalige leden van Gemeentebelangen Westerveld tegen? Toch een kwestie van integriteit?

Daarbij streeft Gemeentebelangen Westerveld naar een betrouwbare overheid die haar informatie zo open mogelijk deelt. Een gotspe: een verregaande onbeschaamdheid.

Raadsleden dienen geloofwaardig en boven iedere twijfel te zijn verheven.

Jelle de Haas is dat niet. Zo werd hij in het verleden bij Gemeentebelangen uit de kiesvereniging gezet en vormde met Inge Wiarda de fractie De Haas. Kennelijk ging het persoonlijk belang van De Haas voor het verenigingsbelang? Mogelijk door het volgende:

Er is in het verleden aangifte tegen Jelle de Haas en Inge Wiarda gedaan wegens oplichting omdat er onder hun verantwoordelijkheid er belastinggeld werd gebruikt om de kas van de kiesvereniging Gemeentebelangen te spekken. Verder verwijs ik u graag naar de rest van mijn blog. Het komt uitgebreid met bewijzen aan de orde.

Tenslotte. 
Mijn advies aan u is: wilt u grote linkse invloed in de gemeenteraad van Westerveld? Stem Partij van de Arbeid en laat de andere “linkse” lokale partijen links liggen.

Wordt vervolgd.

V e r k i e z i n g e n .................

Ook u heeft vanzelfsprekend de uitslag van de Tweede Kamerverkiezingen in onze gemeente gevolgd. Mocht u het zich niet meer voor de geest kunnen halen: 

hier is de uitslag.

De kiezers die hun stem op de politieke partijen hebben uitgebracht die op dit moment niet in de gemeenteraad van Westerveld vertegenwoordigd zijn kunnen bij de gemeenteraads- verkiezingen in maart 2018 op herhaling.

Naar lokale politieke partijen zoals Gemeentebelangen Westerveld zult u vergeefs zoeken.

Dat is maar beter ook. Van enige controle en openheid op de gang van zaken bij lokale politieke partijen is geen sprake. Veel mooie woorden en vage beloften geven voeding aan het spreekwoord: veel beloven weinig geven doet een dwaas in vreugde leven.

Landelijke politieke partijen hebben een duidelijk politiek profiel. Ze zijn helder in hun doelstellingen. Lokale splinterpartijen zoals Gemeentebelangen, Sterk Westerveld en DSSW zijn afsplitsingen van ontevreden kiezers in die in het verleden PvdA stemden. Wat hebben zij de Westerveldse kiezers te bieden? Weinig, want de feitelijke macht wordt aan het Binnenhof uitgeoefend.

En dat niet iedereen getuige het grote aantal politieke partijen op de landelijke stembiljet het met elkaar eens is, is ook helder.

Vertaald naar de Westerveldse situatie heeft Progressief Westerveld (D66 + GroenLinks) een uitstekende uitslag weten te bewerkstelligen. De PvdA en de splinters daarvan deden het wat minder.

Nieuw in de gemeenteraad zouden zijn: de SP en de PVV.

Als deze partijen zouden besluiten aan de gemeenteraadsverkiezingen 2018 deel te nemen zou dat ter linker en ter rechter zijde van het politieke spectrum de broodnodige duidelijkheid scheppen. 

Immers: partijen als Gemeentebelangen, DSSW en Sterk Westerveld zijn vlees noch vis.

Ik heb horen fluisteren dat de PVV gelet op het aantal stemmen dat op deze partij in onze gemeente is uitgebracht overweegt aan de verkiezingen mee te doen. Stemde u PVV?

Stuur dan een berichtje naar pvvwesterveld@gmail.nl. 
Uw berichtje komt zeker op de juiste plaats terecht en wie weet bent u in 2018 gemeenteraadslid in Westerveld.

Wordt vervolgd.

Tichelaar............................

De Staten van Drenthe hebben anders dan in de gemeente Westerveld 

aangetoond, dat

            

             Integriteit staat of valt met 

             een politieke meerderheid.

               Wijlen Ien Dales (PvdA): een beetje integer bestaat niet.

         De gemeenteraad van Westerveld bewees in het verleden dat 

         "een beetje integer" wel degelijk bestaat door als beschermengel van 

         de graaiers Jelle de Haas en Inge Wiarda op te treden!


                                   Staten van Drenthe: HULDE!

Wordt vervolgd.

Graaien is in de mode...........................

Het doet mij genoegen u te kunnen melden dat een goed voorbeeld nog steeds goed doet volgen. De graaimethode De Haas/Wiarda uit het verleden is thans ook internationaal een “trending topic”. Ook in Frankrijk wordt de presidentskandidaat Fillon graaierij verweten. In Duitsland blijkt ene meneer Schultz ook niet zuiver op de graat. Een kwestie van een bestuurlijke cultuur zegt men. Maar het duo De Haas / Wiarda komt als uitvinders van de graaimethode natuurlijk de grootste eer toe.

In het verleden heb ik dit proces-verbaal laten opmaken.

Het Openbaar Ministerie heeft het tot nu toe laten afweten. Mogelijk liggen een bezoekje van burgemeester Jager, procedure-regels en prioriteiten bij het OM daaraan ten grondslag. Evenwel kan ook niet worden uitgesloten dat de bestuurlijke doofpot-cultuur in dit land ook heeft bijgedragen.

Ook de gemeenteraad van Westerveld functioneert namelijk in een ondoorzichtige bubbel. Van controle op het functioneren van de burgemeester en het college van B&W is geen sprake. Alles verloopt overigens (via de achterkamer) naar wens.

In een commissievergadering stelde voorzitter Jelle de Haas (dezelfde als die in het proces-verbaal) voor het functioneren van de Rekenkamercommissie in het presidium (dus: achter gesloten deuren) te behandelen. De commissieleden spraken hem niet tegen. Mogelijk angst het slachtoffer van de één van de slechte grapjes van de voorzitter te worden. Openbaar bestuur in optima forma.

Voor de goede orde: het is de taak van het Presidium de huishoudelijke zaken van de gemeenteraad te regelen. De vergaderingen zijn geheim. De uitgaven van de raadsfracties ook. Daardoor laadt men de verdenking van onreglementair handelen op zich. Dit wordt ook wel graaien genoemd.

Geheim vooroverleg in het presidium bindt de handen van de volksvertegenwoordigers. Het overleg holt het controlerende karakter van de gemeenteraad uit. Raadsvergaderingen verworden tot een toneelstukje voor de bühne: soms wat tegensputteren maar uiteindelijk volgens (afspraak) toch akkoord gaan.

Burgers zijn overigens slechts een één keer in de vier jaar relevant.

En je moet ze ook niet wijzer maken dan ze al zijn.

Zo komt Jan Splinter door de winter. Ook in Westerveld. Lees voorgaand proces-verbaal er maar op na.

Wordt vervolgd.

Het lachertje van de maand: bestuurlijk transparant handelen.............

In mijn vorige bijdrage deed ik de voorspelling, dat de gemeenteraad van Westerveld opnieuw een aantal drogredenen zou gebruiken om toch maar vooral de fractiedeclaraties uit het daglicht te houden. De getallen van de Lotto voorspellen is een stuk lastiger........

Hierbij kunt het besluit van de gemeenteraad tot u nemen. En weer wordt er schaamteloos een loopje met de feiten genomen.

Uit het advies van de commissie voor bezwaarschriften blijkt na een aantal juridische volzinnen uit het gestelde op de laatste bladzijde van het advies heel duidelijk, dat op basis van artikel 11 van de verordening op de ambtelijke bijstand en fractieondersteuning

“de declaraties van de fractieleden bij het bestuursorgaan hadden behoren te berusten en hieruit voortvloeit dat mag worden verwacht, dat al het redelijkerwijs mogelijke wordt gedaan om de documenten te achterhalen.”

De gemeenteraad stelt daar slechts tegenover, dat er geen wettelijke plicht bestaat kopieën van de declaraties te maken. Dat is waar, maar dat is iets anders dan bovenstaand het argument van de commissie. De gemeenteraad van Westerveld begint steeds meer op een motorclub te lijken: (doof)pottenkijkers ongewenst.

Maar om er ook in de toekomst helemaal zeker van te zijn dat de fractiedeclaraties niet openbaar worden is besloten de verordening op de ambtelijke ondersteuning en fractieondersteuning per 1 januari 2017 aan te passen. De wijziging laat zien dat de griffier (i.c. de raadsadviseur) in de toekomst de declaraties op rechtmatigheid zal toetsen aan de verordening.

Een werknemer wordt dus opgezadeld met de taak na te gaan of het handelen van zijn werkgever door de beugel kan! Die werkgever (= de gemeenteraad dus) houdt ook nog eens periodiek beoordelingsgesprekken met zijn werknemer (de griffier). En als ik mij niet vergis is het graai-raadslid Jelle de Haas van de fractie Gemeentebelangen daarvan voorzitter. Waarvan akte!

Voorts worden de jaarlijkse externe accountantscontroles op de uitgaven van de fracties met ingang van komend jaar ook afgeschaft. In plaats daarvan kan de externe accountant slechts eens per raadsperiode (lees: 1 x in de 4 jaar) een controle op de uitgaven van de fracties uitoefenen.

Op deze gang van zaken zijn tenminste twee spreekwoorden van toepassing: de kat wordt stevig op het spek gebonden en als men dat doet maakt gelegenheid – zoals in verleden leerde – de dief . Het graaien van Jelle de Haas en Inge Wiarda in het verleden is daarvan een voorbeeld.

De bezwarencommissie had het dus gewoon bij het rechte eind; de raad zag dat in en heeft vervolgens de spelregels geflexabiliseerd. Dat geeft ruimte nietwaar zeker als de accountantscontrole wordt versoepeld. Nogmaals: op deze manier kunnen ook in de toekomst de fracties nagenoeg straffeloos uit de ruif eten, die fractiebudget heet. Zoals eerder gezegd: Jelle de Haas en Inge Wiarda hebben dat kunstje al eerder vertoond.

Helaas zijn de wettelijke spelregels zijn niet veranderd:

“de declaraties van de fractieleden behoren bij het bestuursorgaan te berusten. Hieruit vloeit voort, dat mag worden verwacht dat al het redelijkerwijs mogelijke wordt gedaan om desgevraagd de documenten te achterhalen.”

Wordt vervolgd.

De volksvertegenwoordiging van Westerveld..............

Een bestuursorgaan van een gemeente is bekleed met openbaar gezag. Dat wil zeggen, dat wanneer er gemeenteregels worden overtreden bijvoorbeeld bestuursdwang kan worden toegepast om ervoor te zorgen dat die regels toch worden nageleefd.

Dus als u als burger bijvoorbeeld een kippenhok te ruim op de verkeerde plaats neerzet dan zwaait er wat. Dan komen er ambtelijke medewerkers in het geweer, worden er nota's geschreven, besluit genomen en komen de gemeentelijke medewerkers weer bij u langs om de zaken recht te zetten. Dit proces wordt ook wel “handhaven” genoemd.

En ik kan u zeggen: ook de gemeenteraad van Westerveld heeft vanzelfsprekend voor zichzelf  ook spelregels opgesteld.

Niet dat er handhavers op toezien of dat er sancties op overtredingen staan want gemeenteraadsleden houden zich vanzelfsprekend aan de regels. Ook wanneer het de besteding van fractiebudgetten of integriteitsregels betreft.

En wanneer dat onverhoopt toch gebeurt is er altijd nog “de politiek” die bij meerderheid besluit of er al dan niet fraude is gepleegd. Ik heb het bij deze vanzelfsprekend over het volgens zijn vriendjes meer dan excellente raadslid van Gemeentebelangen Jelle de Haas in de volksmond ook wel “de Westerveldse Poetin” genoemd. Over oligarchen gesproken.

En zo geschiedde het in komende dagen dat een burger die bezwaar maakte tegen het niet openbaar maken van de declaraties van de raadsfracties van de gemeente Westerveld in het gelijk werd gesteld door de juridisch adviseur van diezelfde gemeenteraad: de commissie voor de bezwaarschriften.

Maar daarom werd er niet getreurd: het de spelregels werden flink wat opgebeurd en duchtig omgebogen. En dus durf ik u te voorspellen dat de gemeenteraad aanstaande dinsdag opnieuw een aantal drogredenen zal gebruiken om toch maar vooral hun declaraties geheim te houden. Waarom eigenlijk?

Het antwoord is simpel: de gemeenteraad stelt zelf de declaratiespelregels vast. Vervolgens worden deze regels als toetsingskader bij de ingediende declaraties gebruikt.

Daarna geven de gezamenlijke fractievoorzitters een advies af aan de raadsfracties en de plenaire gemeenteraad neemt tenslotte een besluit. Een heel degelijk gevalletje van een slager die zijn eigen vlees keurt. Harry Potter is er niks bij.

Op deze manier kunnen de fracties straffeloos uit de ruif eten, die fractiebudget heet.

Jelle de Haas en Inge Wiarda hebben dat kunstje al eerder vertoond.

De commissie voor de bezwaarschriften volgt de voorschriften van de Wet openbaarheid van bestuur maar wordt door de voltallige gemeenteraad in weerwil van onderstaande eigen regelgeving straks schaamteloos zelfs in de Adventstijd wederom voor Jan met de korte achternaam gezet.

Uit de gedragscode raadsleden:

“Het handelen van bestuurders is transparant, zodat een optimale verantwoording mogelijk is en de controlerende organen en de burgers volledig zicht hebben in het handelen van bestuurders en hun beweegredenen daarbij. Bestuurders vinden het normaal dilemma’s vooraf bespreekbaar te maken bij hun medebestuurders en daarover te worden bevraagd en achteraf verantwoording af te leggen.” 

Want wat geheim is moet geheim blijven nietwaar? 

Wordt vervolgt

Verkiezingen................

De afgelopen tijd hebben de media bol gestaan van de gang van zaken bij de verkiezingen in de Verenigde Staten van Amerika. TV en kranten lieten er vooral geen misverstand over bestaan, dat mevrouw Clinton de betere kandidaat zou zijn. De stemming werd ook nog eens aangestuurd door “opiniepeilingen”: het zou Clinton worden. De realiteit was anders: de bevolking koos voor de inhoud van de politieke boodschap en niet voor de beeldvorming via de media.

In Nederland ontwikkelt zich eenzelfde proces.

De uitslag van het Oekraïne-referendum wordt ondanks een wettelijke bepaling domweg gemanipuleerd want “gewone mensen hebben daar geen verstand van”. Men wil de burger doen geloven dat Europa vele malen complexer dan “ja”of nee”. En als kwesties complex zijn begrijpen gewone stervelingen dat toch niet. Ook nu weer gewoon beeldvorming.

Over beeldvorming gesproken: volgens mij hebben de inwoners van ons land allemaal ieder nog € 1.000,- te goed van de heer Rutte. Waarom zouden we hem nu nog eens geloven?

Burgers beoordelen bestuurders en politici naar ik hoop ook in Nederland niet langer op hun woorden maar op hun daden.

In onze gemeente Westerveld doen bestuurders en gemeenteraad hun uiterste best alle heikele zaken uit het zicht van de burger te regisseren. Alle overige zaken trouwens ook.

“Onze “ gevestigde orde zit stevig op het pluche en gedraagt zich gelijk Clinton en haar medewerkers.

Ook in dat gezelschap is integriteit natuurlijk wel onderwerp van gesprek maar hun daden stroken niet met hun woorden: het is louter beeldvorming. Misleiding zo u wenst.

Daar is een spreekwoord voor: de kat in het donker knijpen. In de Verenigde Staten heeft men daar overigens weer een compleet ander beeld bij gekregen.

Ik breng in in herinnering dat er op enig moment aangifte is gedaan tegen het raadslid Jelle de Haas van de politieke groepering Gemeentebelangen Westerveld. Het procesverbaal kunt u hier lezen. De aangifte werd aan alle raadsleden toegezonden maar was voor geen enkel raadslid aanleiding er in het openbaar ook maar één woord aan vuil te maken.

De opinie van onze gekozen volksvertegenwoordigers wordt gegijzeld door één raadslid: Jelle de Haas. 

Vrijheid van meningsuiting? Jazeker, maar niet in het openbaar. Een farce dus.

Het laatste dat ik op dit moment aan u kwijt kan is het volgende:

Volgende week dinsdag is er om 19.00 uur een hoorzitting gepland door de commissie van advies voor bezwaarschriften. Bij ieder bezwaarschrift kan een bestuursorgaan zich verweren door het geven van een nadere motivatie het bezwaarschrift: het verweerschrift. Vervolgens krijgt de bezwaarmaker nog gelegenheid daarop te reageren. In dit geval moest dat vóór 7 januari gebeuren. Geheel volgens de bestuurlijke traditie in onze gemeente heb ik dus het verweerschrift in casu gedateerd op 7 november op de dag daarna via Tante Post ontvangen.

Een schriftelijke reactie op het verweerschrift is derhalve mogelijk opzettelijk onmogelijk gemaakt. En dat is winst toch! De Fair Play bokaal gaat naar …...........

Ten overvloede wordt in de uitnodiging nog vermeld, dat de commissie geen bindend advies uitbrengt en daarvan gemotiveerd door het bestuursorgaan mag worden afgeweken. Wat het motief ook zij: onze volksvertegenwoordigers volgen dat steeds blind op. Soms wordt er voor de tribune nog een vraag over gesteld maar dat is het dan ook. Men maakt er precies zoals aan de aangifte wegens fraude van Jelle de Haas geen woord aan vuil. Waarom zouden ze ook? Afspraak is afspraak toch?

Waarom maak ik er eigenlijk nog woorden aan vuil. Als u deze blog hebt gevolgd weet u toch hoe de bestuurlijke raadslidbeschermingscultuur in Westerveld er uit ziet?

Wordt vervolgd.

De onkosten van fractievoorzitter Gemeentebelangen Jelle de Haas

De feiten rond de graaierij in het fractiebudget van de “fractievoorzitter” van de tweepersoonsfractie van Gemeentebelangen Westerveld en de integriteit van de gemeenteraad van Westerveld is in dit blog reeds in ruime mate belicht.
Ze komen er niet goed van af.

Voor hen die nog niet alles tot zich hebben genomen de verkorte samenvatting:

De Haas en zijn vriendinnetje deden uitgebreid aan belangenverstrengeling en zagen op die manier kans aanzienlijke bedragen van fractiebudget te belasten met “eigen” onkosten en onkosten van de kiesvereniging. Er werd onder regie van de burgemeester een nep-onderzoek ingesteld, een ambtenaar kreeg de schuld en de zaak verdween in de gemeentelijke doofpot. En ze namen een glas ...................

In mei 2016 deed ik een WOB-verzoek om kennis te nemen van de onkostendeclaraties die De Haas bij de belastingbetaler had gedeclareerd in zijn functie van vertegenwoordiger van de gemeenteraad. Uit het antwoord daarop bleek dat één reisdoel niet openbaar werd gemaakt.

De gemeenteraad beriep zich in het “primaire” besluit

“op een onevenredige bevoordeling of benadeling van bij de aangelegenheid betrokken natuurlijke personen of rechtspersonen dan wel derden, welk belang hier zwaarder heeft te wegen dan het belang van openbaarmaking”.

Toen ik dit las was mijn eerste conclusie dat de tekstverwerker (knip en plak) overuren had gemaakt en de tweede conclusie was dat het reisdoel wel heel erg het stempel  

                                                               "GEHEIM"
droeg.

Dit ondanks het verordeningsvoorschrift dat het handelen van onze bestuurders transparant moet zijn en zij verantwoording van hun daden moeten afleggen. Niet ten overstaan van burgers natuurlijk. Aan die onzin begint men in Westerveld niet. Gewoon als raadsleden onder elkaar in de achterkamer.

En dus wierp ik de gemeenteraad in een bezwaarschrift tegen, dat

Afdeling 3.7 van de Algemene wet bestuursrecht schrijft onder meer voorschrijft, dat een besluit dient te berusten op een deugdelijke motivering.

Het motiveringsbeginsel heeft in beginsel drie aspecten:

• een besluit moet duidelijk en begrijpelijk gemotiveerd zijn;
• de aan het besluit gegeven motivering moet een deugdelijke, feitelijke grondslag hebben;
• de gegeven motivering moet het besluit kunnen dragen.

De weigering tot openbaarmaking met een beroep op artikel 10 tweede lid, aanhef en onder g. van de Wob voldoet niet aan bovenvermelde criteria. Het besluit is volstrekt ongemotiveerd.

Onlangs keerde de voorzitter van de raad terug op zijn schreden.
Zijn berichtje kunt u hier lezen.

Vooral de vierde alinea is interessant: het besluit was op een veronderstelling gebaseerd.

Ziehier de kwaliteit van de bestuurlijke besluitvorming van de voorzitter van de gemeenteraad van Westerveld. Kennelijk dient een burger eerst tegen een besluit bezwaar te maken voordat hij/zij wordt gehoord.

Uiteindelijk bleek, dat de heer De Haas was aan het klussen geweest in de gemeente Noordenveld. Hij had in een openbare vergadering van het presidium (dit fenomeen is in Westerveld geheel onbekend) een toelichting gegeven op het werken in een vertrouwenscommissie bij de benoeming van een burgemeester. Daar had hij ervaring mee opgedaan bij de benoeming van burgemeester Jager. Over klankborden gesproken.

Maar Jelle de Haas zou Jelle de Haas niet zijn als hij de reiskosten (88 echte autokilometers) niet bij de gemeente Westerveld zou hebben gedeclareerd.
En zo komt Jan Splinter door de winter.

Wordt vervolgd.

Gemeenteraad Westerveld: boerenbedrog........................

Op 18 april j.l. deed ik u verslag omtrent de kosten die een advocaat in rekening bracht in de kwestie rond het graai-raadslid Jelle de Haas van Gemeentebelangen, die zich vergreep aan het budget van de fractie, een ambtenaar daarvan de schuld gaf en ermee weg kwam.

Zoals eerder gezegd: een uitzonderlijk laffe streek, die overigens door de overige raadsleden stilzwijgend werd geaccepteerd. Daar heeft Van Rey in Roermond kennelijk een voorbeeld aan genomen: ook hij blijft gewoon zitten, zij het, dat de raadsleden daar toch nog enig gevoel voor integriteit hebben. In Westerveld is dit, met de voorzitter van de raad voorop, zeker niet het geval.

Omdat ik tegen het WOB-besluit (WOB = Wet openbaarheid van bestuur) waarbij openbaarmaking van de declaraties van de advocaat werd geweigerd bezwaar aantekende verzocht de gemeenteraad de (externe) commissie voor bezwaar- en beroepschriften om juridisch advies.

Een volstrekt overbodig gebaar en niet meer dan dat. Het verslag van de hoorzitting vermeldt, dat als gemachtigde van de raad de heer mr.drs. R. Wertheim aanwezig is. Het betrof overigens juist de declaraties van deze advocaat. Over belangenverstrengeling gesproken ....................

Naar de mening van de commissie komen facturen van externe adviseurs voor openbaarmaking en verstrekking in aanmerking, tenzij een grond in de wet WOB zich tegen de openbaarmaking verzet. De commissie volgt daarmee dus de wettelijk voorgeschreven regel, dat deze bestuurlijke documenten openbaar zijn tenzij door de openbaarmaking in de wet WOB voorgeschreven regel wordt geschonden.

Mijn bezwaar is daarmee dus gegrond en de commissie is van oordeel dat de raad op mijn WOB-verzoek een nieuw besluit moet nemen en de gevraagde declaraties openbaar moet maken en verstrekken. Het raadsbesluit kunt u hier lezen.

De commissie had zich de moeite kunnen besparen want de commissieleden zijn volgens de gemeenteraad gewoon knoeiers!

De raad wenst de declaraties gewoon geheim houden en dus geeft men de commissie de schuld: ”de commissie vermeldt niet op welke uitspraken zij doelt. Bovendien geeft zij niet aan waarom de genoemde uitspraak van de ABRvS niet meer zou gelden.”

Hooggeachte raadsleden: de commissie was daartoe niet geroepen.

De vraag was en is: verzet een in de wet WOB voorgeschreven regel zich tegen openbaarmaking en het antwoord van de commissie is zoals ook toen u op grond van het advies van dezelfde commissie wel besloot tot openbaarmaking van de declaraties van de heer Wertheim. Het antwoord was destijds: nee, er zijn geen beperkingen.

U bent thans ongewild het slachtoffer geworden van manipulatie. Dat heeft u aan uw voorzitter te danken, die daarvoor de advocaat als bliksemafleider had meegebracht. Hij volgde slechts de redenering van de advocaat en liet de bezwaarcommissie in haar hemd staan.

Met de hand in eigen boezem sluit ik de mogelijkheid niet uit dat mijn WOB-verzoek  terzake eerder te begrensd heb geformuleerd. Ik neem opnieuw een kanskaart.

Wordt vervolgd.

En allemaal graaien ................................

In mijn laatste bijdrage over de gang van zaken heb ik aan het einde daarvan aangegeven, dat mij nu de reden waarom de gemeenteraad van Westerveld weigert inzage te geven in de manier waarop de fractiebudgetten worden besteed wel duidelijk is.

Inmiddels heb ik na een WOB-verzoek om inzage in de declaraties van de fracties het besluit daarop van de raad ontvangen: die worden niet openbaar gemaakt.

Uit het besluit blijkt echter wel, dat er na het populistische graaien van “fractievoorzitter” Jelle de Haas uit de fractie-kas van Gemeentebelangen Westerveld de criteria op grond waarvan uitgaven voor vergoeding in aanmerking komen enorm zijn opgerekt.

Zoals ook bij de acties van De Haas in het verleden het geval was, is het bij alle fracties thans gewoonte kosten die feitelijk voor rekening van het bestuur van een kiesvereniging komen ten laste te brengen van het fractiebudget. En als De Haas ermee weg komt zijn er meer die inmiddels dat kunstje kennen. Een goed voorbeeld doet volgen nietwaar?

Het voorgaande blijkt uit het uitgavenoverzicht.

De tweepersoons-fractie Gemeentebelangen gaf in 2015 een bedrag uit van € 1.719,81. De driepersoons-fractie van Progressief Westerveld maakte het nog bonter: € 2.502,55.

En hoe besteedden de fracties ons belastinggeld?

Hoofdzakelijk in horecagelegenheden aan zaalhuur en versnaperingen. Aan “fractieondersteuning” (een soort inhuur van vriendschappelijk extern personeel) gaf de tweepersoons fractie van DSSW daaraan in één jaar maar liefst € 1.000,- uit.

Ook de web-sites van de Westerveldse kiesverenigingen komen voor vergoeding uit de fractie-pot in aanmerking. Ook werden lelieavonden, begrotingstaarten, Valentijnsacties, relatiegeschenken en sponsorlopen gedeclareerd.

In totaal werd er aan fractiebudgetten meer dan € 11.000,- uitgegeven.

Uit het resultaat van het WOB-verzoek blijkt een cultuur waarbij Ons Ons kent en men kennelijk nu alle fracties het proletarisch winkelen conform de methode De Haas hebben overgenomen: ze zitten allemaal aan de ruif en als het kan kan het nietwaar?

Niet de besturen, maar de fracties fungeren als uithangbord voor de idealen van de politieke kiesverenigingen die de kosten daarvan via de fractiebudgetten afwentelen op de belastingbetaler. Feitelijk worden de politieke partijen in Westerveld met belastinggeld gesponsord. Spreken over belangenverstrengeling is een taboe.

Nog even terug naar de reden waarom de gemeenteraad van Westerveld de declaraties van de fracties niet openbaar wenst te maken. Die reden leest u in de vorige alinea en men wenst vanzelfsprekend geen gedoe. Een boel beetjes laf maar “Wat niet weet dat niet deert”.

Een suggestie dezerzijds: halveer het fractiebudget en doneer die helft aan het vluchtelingenwerk! 

Wordt vervolgd.

Van Rey: ook in Westerveld..........................

Ik heb mij lang verbaasd over het gebrek aan bestuurlijke integriteit in de kwestie van het graai-raadslid Jelle de Haas van Gemeentebelangen maar heb deze verbazing inmiddels een plekje weten te geven. Dat geeft rust.

U kent inmiddels vanzelfsprekend de gang van van zaken rond Jos van Rey.

Hetgeen Van Rey “klankborden” noemt zijn in feite gewoon “achterkamer- gesprekjes”. En dat er ook in de gemeente Westerveld aan "klankborden" wordt gedaan mag inmiddels eveneens als algemeen bekend worden verondersteld.

De hardnekkige verdediging van burgemeester en gemeenteraad van Jelle de Haas tot aan de Raad van State toe is – achteraf bezien – vanzelfsprekend.

Een besluit op een WOB-verzoek dezerzijds over de onkostendeclaraties van het populistische en proletarische graai-raadslid De Haas ten laste van de belastingbetaler bracht aan het licht, dat burgemeester Jager en De Haas elkaar al sinds medio 2010 kenden. Dus voordat Jager tot burgemeester werd benoemd.

In het kader van de vacature die ontstond door het vertrek van burgemeester Slagman werden “klankbordgesprekken” met mogelijke kandidaten gehouden.

De Haas was lid van de vertrouwenscommissie die de finale voordracht moest regelen. Zoals bekend werd de vacature uiteindelijk door de heer Rikus Jager uit Appingedam ingevuld.

In december 2010 had ik een gesprek met de “nieuwe” burgemeester omdat de “oude” burgemeester Slagman haar vingers niet aan de de malversaties van De Haas en Wiarda wilde branden. Direct na dit gesprek wist burgemeester niet hoe snel hij bij zijn voormalige werkgever – de rechtbank in Assen – op visite moest gaan.

De uitkomst kent u: voor De Haas ging de doofpot eerst wijd open en vervolgens weer potdicht. Deloitte zorgde voor de legitimatie, een ambtenaar kreeg de schuld, de bevindingen van de Nationale Ombudsman werden genegeerd en het OM vond het ook allemaal maar niks.

Van Rey heeft dus eigenlijk gewoon pech. Hij had geen beschermengelen om mee te "klankborden".

Uit de declaraties van de reiskosten blijkt overigens dat de heer De Haas als “beroepspoliticus” kennelijk ook toen reeds krap bij kas was: de kilometers werden tot in tienden achter de komma gedeclareerd. Dat leverde hem in totaal 2 extra gedeclareerde kilometers op. Zielig. Waarvan akte.

Tenslotte: ook is er inmiddels helderheid over de redenen op grond waarvan de raadsfracties hun declaraties ten laste van de fractiebudgetten niet openbaar wensen te maken.

Wordt vervolgd.

Gedragscode bestuurders gemeente Westerveld

Deze gedragscode gaat over normen en waarden. 

Ik wil u dit gedeelte van deze “code” niet onthouden:

“Het handelen van bestuurders is transparant, zodat een optimale verantwoording mogelijk is en de controlerende organen en de burgers volledig zicht hebben in het handelen van bestuurders en hun beweegredenen daarbij. Bestuurders vinden het normaal dilemma’s vooraf bespreekbaar te maken bij hun medebestuurders en daarover te worden bevraagd en achteraf verantwoording af te leggen. “

Vanavond behandelt de gemeenteraad een klacht met een voorgeschiedenis.

Het begin werd ingeluid door het megolomane gedrag van de graai-fractievoorzitter Jelle de Haas van de fractie Gemeentebelangen Westerveld. Hij bracht in het geniep onkosten ten laste van het fractiebudget die feitelijk niet voor vergoeding in aanmerking kwamen omdat deze voor rekening van de kiesvereniging zouden moeten komen. De ambtenares die tegen de declaraties van De Haas geen “nee” durfde te zeggen kreeg uiteindelijk in het Deloitte-rapport de Zwarte Piet toegeschoven.

Volgens burgemeester Jager is De Haas echter een uitstekend raadslid en dat zegt ook wat.

Op enig moment werd een WOB-verzoek om inzage in de declaraties van de fractie Gemeentebelangen geweigerd. Reden: de declaraties waren alle boekhoudregels ten spijt niet meer in het bezit van de gemeente en konden dus niet openbaar worden gemaakt: de declaraties werden na inzage en de keuring van het eigen vlees aan de fracties teruggegeven.

Kortom: niks openheid, transparantie en verantwoording: dat regelt de raad zelf wel in de achterkamer! De declaraties van de raadsleden zijn uw zaak niet. Ik vermoed dat e.e.a. te maken heeft met het gegeven, dat niet-landelijke politieke partijen hun eigen broek moeten ophouden. En mogelijke sponsoring via een fractiebudget kan natuurlijk niet in alle openheid geschieden.

En dus deed ik de raad het verzoek het besluit te nemen de declaraties te bewaren tot deze gescreend en wel openbaar zouden kunnen worden gemaakt.

De gemeenteraad weigert echter daarover op juridische gronden te besluiten.

En dus blijkt de gedragscode voor bestuurders een dode letter alleen bedoeld om bij u de indruk te wekken dat de raad volstrekt integer is. Het bewijs daarvan wordt echter al jaren niet geleverd.

Word vervolgd.

Gemeenteraad Westerveld: terug naar het verleden.......................

Er zijn tegenwoordig weinig mensen meer die geen kennis dragen van de moderne communicatie. Er worden druk via de digitale snelweg berichten uitgewisseld.

Social media is een verzamelnaam voor alle internet-toepassingen waarmee het mogelijk is om informatie met elkaar te delen op een gebruiksvriendelijke en vaak leuke wijze. Facebook, Twitter en Instagram zijn daarvan voorbeelden. We moeten met onze tijd mee!

Zo niet de gemeente Westerveld: die draait als het haar uitkomt gewoon de klok terug!

Vanzelfsprekend heeft u mijn vorige bijdrage gelezen waarin op stupide wijze werd gereageerd op mijn WOB-verzoek over het aantal belastingcenten dat de persoonsbescherming van het Gemeentebelangen-graai-raadslid Jelle de Haas en zijn bijslaap heeft gekost.

Vanzelfsprekend maakte ik tegen het WOB-besluit van de raadsvoorzitter bezwaar. Het verweerschrift van de gemeenteraad tegen mijn argumenten ontving ik een dag nadat de reactietermijn was verstreken. Over fair play wil ik het nu niet hebben. Wel over de afstand tussen burger en politiek. Maar nu niet.

Kern van het betoog in het verweerschrift was: u heeft uw stukken via E-mail naar ons gestuurd en die weg hebben we niet opengesteld. En dus is mijn bezwaar op louter formele gronden nagenoeg kansloos. Het gemeentelijk beleid luidt echter thans als volgt: voor WOB-verzoeken is de digitale weg gesloten maar de ontvangstbevestiging van een WOB-verzoek komt gewoon via E-mail in uw inbox. Het kan verkeren. Maar er komt een herkansing.

Waar het om gaat is artikel 2:15 van de Algemene wet bestuursrecht: een bestuursorgaan moet de digitale snelweg openstellen voor berichten tussen burger en bestuursorgaan. Als dat niet is gebeurd kan de overheid naar willekeur uw documenten al dan niet accepteren. Weest ook u bij deze gewaarschuwd. Artikel 2:15 biedt weliswaar de mogelijkheid het verzuim te repareren maar daarvan werd in mijn geval geen gebruik gemaakt.

Over fair play gesproken...............

Daarnaast zijn onze vroede vaderen ook bijzonder kortzichtig en dus dom.

Er is een aanpassing van de regels in de maak om elektronisch bestuurlijk verkeer volgens art. 2:15 Awb aan technologische en maatschappelijke ontwikkelingen aan te passen op grond waarvan burgers en bedrijven het recht krijgen om elektronisch berichten aan de overheid te sturen: de wet modernisering elektronisch bestuurlijk verkeer.

De huidige manipulatie rond art. 2:15 Awb behoort dan godzijdank tot het verleden.

Wordt vervolgd.

Gemeenteraad Westerveld: hardleers en dom...............

In het verleden deed ik een poging om de kosten van de externe juridische bijstand in de kwestie van het graai-raadslid Jelle de Haas  boven tafel te krijgen. De Haas vergreep aan het budget van de fractie Gemeentebelangen en trachtte vervolgens de zaak in de doofpot te laten verdwijnen door een ambtenaar daarvoor als verantwoordelijke aan te wijzen. Een laffe streek.
Na veel gedoe rond een bezwarenprocedure bleek de teller medio 2014 op maar liefst ruim € 85.000,- te staan. Daarbij zijn geen kosten voor het tijdsbeslag van bestuurders en ambtenaren geteld. Die zijn er toch wel en voor een rijdende bus behoeft men vanzelfsprekend geen kaartje te kopen.

Om toch zicht te krijgen op de totale externe kosten deed ik enige tijd geleden de gemeenteraad een WOB-verzoek om ook de rest van de beschermingskosten van De Haas c.s. ten laste van de belastingbetaler in het daglicht te brengen. De raadsvoorzitter besloot in weerwil van de eerdere gang van zaken het WOB-verzoek af te wijzen. Hier kunt u van zijn besluit kennisnemen.

Op een eerder genomen raadsbesluit werd geen acht geslagen. De slotsom moet zijn, dat er oude wijn in een nieuwe zak wordt gegoten. En dus moeten de bezwarencommissie van de raad, de ambtelijke staf en de gemeenteraad zich nogmaals over eenzelfde kwestie uitspreken. Het mag wat kosten...............

Overigens heb ik inmiddels ook de documenten ontvangen die de strikt besloten bijeenkomsten van het presidium van de raad in 2015 hebben opgeleverd. U mag namelijk niet weten wat daar wordt besproken. Uit de documenten blijkt onder meer dat er tenminste één raadslid nog steeds niets van de graaikwestie van De Haas c.s. van Gemeentebelangen heeft begrepen of wil begrijpen.

Te dom waarschijnlijk of gewoon hardleers onder het motto: pakken wat je pakken kunt. De gemeenteraad regelt immers in het geniep zijn eigen huishouding? Geen haan die ernaar kraait. Wat blijkt het geval?

Een stichting in Emmen heeft een gat in de markt gevonden: studiereizen, ook voor gemeenteraadsleden en biedt een 4-daagse reis naar Denemarken aan voor € 1.350,-. Tijdens de reis is er aandacht voor burgerinitiatieven, leefbaarheid, regionale autonomie en zorg.Het kan niet op! Dus: dagje heen en dagje terug en dan nog 2 dagen in de gemeenten Thisted en Morsø. Welk raadslid wil dat nou niet! Maar natuurlijk niet op eigen kosten. Die moeten vanzelfsprekend voor rekening van de belastingbetaler komen.

Uit voorgaande casus blijkt, dat de cultuur dat de gemeentekas een grabbelton met louter prijsjes is nog steeds – in ieder geval bij dat raadslid – niet is uitgebannen. Als je nou toch bij de ruif zit kan je ook wel gewoon meeprofiteren nietwaar?

In de documenten trof ik ook een voorstel aan voor de jaarlijkse raadsexcursie met de suggestie voor het diner aan te schuiven bij het buffet met na afloop een netwerkborrel en de kosten daarvan voor een deel te bekostigen met gemeentelijk belastinggeld. Ook leuk toch?

Wordt vervolgd.

Belazerend boerenbedrog....................

Een destructieve sekte kenmerkt zich o.a. door een elitaire opstelling t.o.v. andere opvattingen. Hun opvatting is volgens hen de enig juiste. Alle andere opvattingen zijn volgens sektes een gevolg van een minder goed “inzicht”.

De handelwijze van de gemeenteraad in Westerveld lijkt daar verdacht veel op met dit verschil dat ze tevens rechtens bijna onaantastbaar is. Naar ik gisteren uit de uitzending van Een Vandaag begreep is het in de gemeente Hengelo overigens niet veel beter.

Het begon met de oplichting van de belastingbetaler door de fractievoorzitter van Gemeentebelangen Jelle de Haas waartegen aangifte werd gedaan.

Ondanks een raadsbreed aangenomen motie bleek Jelle de Haas een flink bord voor zijn kop te hebben daarbij gesteund door de meerderheid van zijn collega-raadsleden. Dat bord is er nog steeds.

Integriteit is namelijk een kwestie van een politieke raadsmeerderheid en dat heeft met integer gedrag nu eenmaal niets te maken. De beeldvorming hierover is anders.

Op een WOB-verzoek dezerzijds om inzicht te krijgen in de fractie-uitgaven kwam na een bezwaarprocedure als besluit, dat deze documenten niet meer in het bezit van de gemeente waren. En dus deed ik op 11 januari 2016 de gemeenteraad een verzoek toekomen om die documenten voor mij te bewaren. Er kwam geen antwoord van de raad, maar van de griffier. Maar als men een verzoek tot de gemeenteraad richt moet de raad ook antwoorden. Maar zelfs een ontvangstbevestiging zoals de wet voorschrijft was kennelijk teveel van het goede.

In het antwoord van de griffier staat, dat de gemeenteraad het bevestigen van de inkomende post heeft neergelegd bij het college van B&W. Dat vereist van de raad een actieve handeling en dus moet daarvan een raadsbesluit zijn bewaard.

Onlangs ontving ik op mijn WOB-verzoek om ook daarover helderheid te verschaffen namens de gemeenteraad dit besluit.

Ik werd dus afgezien dat zij niet bevoegd was namens de gemeenteraad te antwoorden door de toenmalige raadsgriffier belogen. De raad heeft de beantwoording van dergelijke verzoeken niet bij het college neergelegd omdat zij daartoe geen besluit heeft genomen.

Het was een mislukte poging recht te praten wat krom is. Maar het kan nog krommer!

In het besluit van 18 maart staat, dat er inderdaad geen raadsbesluit bestaat dat namens de raad een ontvangstbevestiging regelt. Maar wordt er aan toegevoegd: in mijn geval is volgens de Gemeentewet het college het aangewezen bestuursorgaan. Als u dus een aanvraag tot de raad richt liggen de kaarten anders. Waar weet ik niet.

In een poging de gang van zaken op basis van artikel 160 van de Gemeentewet te rechtvaardigen gaat de gemeenteraad er gemakshalve aan voorbij dat de ontvangstbevestiging niet door het college van B&W maar door de griffier van de raad was ondertekend.

Het is de zoveelste poging incompetentie in de doofpot te laten verdwijnen zoals dat ook met de oplichtingskwestie door de fractievoorzitter van Gemeentebelangen Jelle de Haas is geschied.

Wordt vervolgd.

Een dyslectische gemeenteraad..............

Beste mensen het is bijna onvoorstelbaar maar toch echt gebeurd: een gemeenteraad die niet kan lezen!

Op 10 januari 2016 stuurde in dit verzoek naar de gemeenteraad van Westerveld. Mijn naam is overigens zorgvuldig weg gelakt maar dat mag hem de pret niet drukken.

Nadat het team Bestuurs- en management ondersteuning terecht vaststelde, dat er geen sprake was van een WOB-verzoek maar een aanvraag ingevolge artikel 1.3.3. van de Algemene wet bestuursrecht is het aan de gemeenteraad daarover een besluit te nemen omdat de aanvraag tot dit bestuursorgaan is gericht.

Onlangs ontving ik deze mededeling van de inmiddels vertrokken griffier van de raad. Dat de brief is gedateerd op de dag van haar vertrek lijkt louter toevallig.

Mijn aanvraag gaat vergezeld van het advies: Kennis nemen van de brief en besluiten geen wijzigingen in de huidige werkwijzen door te voeren. Briefschrijver hiervan in kennis stellen en een tweetal bijlagen die betrekking hebben op WOB-procedures.

De conclusie moet dan ook luiden dat niet alleen het team Bestuurs- en management ondersteuning niet heeft onderkend dat mijn verzoek een aanvraag betreft maar dat ook de betrokken griffier zich er van af heeft gemaakt en de raadscommissie een tweede keer op het verkeerde been heeft gezet.

Een raadscommissie is volgens de Algemene wet bestuursrecht geen bestuursorgaan dat door de Gemeentewet gedragen rechtsgeldige besluiten kan nemen maar is slechts een adviesorgaan voor de gemeenteraad. Kort en goed: er is wederom geen rechtsgeldig besluit genomen maar mijn aanvraag is bij wijze van mededeling door het toenmalige hulpje van de gemeenteraad afgedaan.

Mogelijk herinnert u zich het rapport van de Nationale ombudsman.

Ook hier was de ombudsman van oordeel, dat de raad bij deze wijze van voorbereiding van zijn beslissing niet de bepalingen van de Gemeentewet in acht had genomen. Zie de sam envatting van zijn onderzoek.

Onbegrijpelijk knullig om niet te zeggen:onacceptabel. Of toch gewoon weer manipulatie. Ook de voorzitter van de gemeenteraad mag zich dit aanrekenen.

In elk geval is de gang van zaken aanleiding tot het indienen van een klacht.

Een ezel stoot zich in het gemeen toch geen tweemaal aan dezelfde steen?

Wordt vervolgd.

Update ...............................

Het blijft tobben met de bijzonder hardleerse gemeenteraad van Westerveld.

Het wordt tijd dat de volksvertegenwoordigers zich ook als volksvertegenwoordigers gaan gedragen. Of is ook dit gezelschap “bestuurders” het slachtoffer van de beschermende en manipulerende Vierde Macht. Een soort van lokale Tweede Kamer. 

Het lijkt er verdacht veel op.

Ook in Westerveld kietelt men bij voorkeur zichzelf, speelt achter de schermen in de achterkamer een spelletje politiek en voert voor de bühne een gezapig toneelstukje op.

Egoïsme en macht brengen mensen ertoe de normen voor fatsoen en eerlijkheid te vervangen door de normen van de “bestuurscultuur”. En dat is heel wat anders!

De besloten vergaderingen van fractievoorzitters spelen kennelijk een grote rol in de voorfase van de besluitvorming en geheim overleg bindt de handen van onze volksvertegenwoordigers.

In Den Haag heft men overigens de commissie Stiekum als “het voorkook-orgaan” betiteld.

De fractieleden dienen in deze context slechts ter versiering van de vergaderingen.

Op lokaal niveau is het fractielid van Gemeentebelangen Westerveld is daarvan evenals haar voorgangster een treffend voorbeeld. Ook: stille zitt'n en blij kiek'n.

In mijn vorige berichtje van 14 januari 2016 maakte ik u deelgenoot van de inhoud van deze brief en het antwoord van het college van B&W.

Na een indringend gesprek met de mandataris ontving ik deze brief.

Helaas moet ik vaststellen dat de gemeenteraad sindsdien taal noch teken van zich heeft laten horen terwijl van rechtswege een ontvangstbevestiging een verplicht nummertje is. En dus heb ik maar weer een rappel verstuurd. Het functioneren van de gemeenteraad van Westerveld is eigenlijk te zielig voor woorden.

Voorts kan ik u meedelen dat ik een WOB-verzoek heb gedaan om althans enig zicht te krijgen op het niet-openbare gedeelte van de politieke besluitvorming t.w. het beraad van fractievoorzitters. De aanduiding “presidium” acht ik in dit verband gelet op de kwalificaties die er recentelijk aan zijn gegeven minder juist.

Tenslotte kan ik u ook nog melden dat ik een WOB-verzoek heb ingediend om u deelgenoot te kunnen maken van de externe kosten die aan de doofpot rond het proletarisch winkelen van de fractievoorzitter Jelle de Haas van Gemeentebelangen en zijn partner Inge Wiarda zijn uitgegeven. Belastinggeld dat beter besteed had kunnen worden.

Wist u trouwens dat in Diever een horeca-ondernemer op de Brink al sinds het begin van de negentiger jaren in overleg is met de gemeente Westerveld om op die plaats ter vervanging van zijn kraam een permanente snackkiosk te vestigen? Na bijna 25 jaar en na werkelijk talloze rechtszaken ligt zijn verzoek thans bij de Raad van State. Hoeveel belastinggeld zou in deze zaak ter bestrijding van de plannen van deze ondernemer aan externe adviseurs zijn besteed?

Wordt vervolgd.

En het gaat door ...............................

In de eerste plaats wens ik alle trouwe lezers van mijn berichtjes over het openbaar bestuur in Westerveld een voorspoedig, gelukkig en vooral gezond nieuw jaar toe.

Wat mij vooral plezier doet is, dat het blog zich in een bijzondere belangstelling verheugt: sinds ik een tellertje op de website plaatste zijn er meer dan 17.000 personen geweest die de gang van zaken rond de proletarisch winkelen uit het fractiebudget van het raadslid van Gemeentebelangen Westerveld Jelle de Haas en Inge Wiarda hebben gevolgd.

De manier waarop de gemeenteraad van Westerveld daarmee omgaat wordt thans zelfs – overigens met minder succes – in Keulen gebruikt. Gewoon fouten onder de pet houden al heeft het in die stad de betrokken functionaris zijn pet gekost.

Ook hier kennen we de laatste jaren een merkwaardig fenomeen: iedereen die uit de ruif van het openbaar bestuur snoept lijkt lid te zijn van een soort broeder- en zustergemeenschap waarbij die zaken vooral niet bij hun naam wenst te noemen, zaken onder een stortvloed van woorden verbloemt, zaken manipuleert, zaken doelbewust verzwijgt of niet publiceert en men elkaar op die manier de hand boven het hoofd houdt. En zonder openheid van zaken te geven burgers als tweederangs burgers beschouwd. Het voorgaande heeft geleid tot de kritische beschouwingen over “ons” openbaar bestuur in deze berichtenstroom. Ik ben Gemeentebelangen Westerveld en Jelle de Haas erkentelijk voor de geboden gelegenheid.

In mijn laatste twee bijdragen heb ik u deelgenoot gemaakt van de manipulatie van de gemeenteraad rond de eigen declaraties van de raadsleden die ertoe leidden, dat deze declaraties geheim konden blijven: openbaar bestuur in optima forma.

Om die reden stuurde ik onlangs deze brief naar de gemeenteraad om ervoor te zorgen dat op termijn de afschriften van de declaraties toch beschikbaar zijn.

Ondanks het feit dat de brief gericht was aan de gemeenteraad ontving ik antwoord van het college van B&W. Hiermee worden dus de regels van de Algemene wet bestuursrecht met voeten getreden: als men een brief richt tot een bestuursorgaan moet dat bestuursorgaan ook zelf antwoorden. Daarbij komt, dat de eerder aangehaalde brief helemaal geen WOB-verzoek bevat.

Uit de kopregels blijkt helder, dat het om een aanvraag gaat.

Ik heb de betrokken mandataris van het college gebeld met de vraag hoe de vork in de steel zit. Antwoord: dat doen wij altijd zo...........

En of ik tegen dit mandaatbesluit bezwaar kon aantekenen. Nee, want het was geen besluit.

Dat is natuurlijk pure onzin want er werd wel degelijk besloten dat wanneer ik geen schriftelijk verzoek met een postzegeltje zou doen mijn “WOB-verzoek” zou worden afgewezen. Ik kreeg het gevoel opnieuw het bos in te worden gestuurd.

Overigens besloot de mandataris na een indringend gesprek mijn aanvraag alsnog naar de gemeenteraad door te sturen. Ik ben benieuwd...............

Wordt vervolgd.